Ενδιαφέροντα άρθρα
Η πραγματικότητα διαμορφώνει μια νέα Ευρώπη
Η νέα παγκόσμια τάξη και η διαδικασία αυτή, καθοδηγείται από τρεις ηγέτες φανερά εχθρικούς προς την Ευρωπαϊκή Ένωση: τον πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, τον πρόεδρο της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν και τον πρόεδρο της Κίνας Σι Τζινπίνγκ. Η σκληρή πραγματικότητα ανάγκασε όλους τους Ευρωπαίους (είτε εντός είτε εκτός της ΕΕ) να επιστρέψουν στο ίδιο γεωπολιτικό καράβι.
Ευτελισμός των θεσμών λόγω κρίσης νομιμοποίησης
Κοινός παρονομαστής φαίνεται να είναι η κρίση εσωτερικής εμπιστοσύνης και αυτοπεποίθησης παρά τα επιφαινόμενα. Μια τέτοια κρίση καθίσταται όμως σχεδόν αυτόματα κρίση νομιμοποίησης. –
Η πράσινη μετάβαση είναι και ευκαιρία
Η πράσινη μετάβαση δεν είναι μόνο περιβαλλοντικός στόχος, είναι οικονομικός και κοινωνικός στόχος. Οι αρνητές της κλιματικής αλλαγής, απλώς καθυστερούν το αναπόφευκτο. Η κλιματική κρίση θα επιβάλλει τις λύσεις.
«Μένουμε» αλλά πόσο είμαστε Ευρώπη;
Η διαδικασία του εξευρωπαϊσμού απέτυχε «να διεισδύσει» και αλλάξει τρεις περιοχές: τον κεντρικό πυρήνα του κράτους, την πελατειακή λειτουργία των πολιτικών κομμάτων και την πολιτική κουλτούρα.
Αυτά τα δέκα χρόνια
Πόσο άραγε το προ δεκαετίας βίωμα ευθύνεται για την αρρυθμία της ελληνικής κοινωνίας, αλλά και του πολιτικού συστήματος;
Όλεθρος στη Γάζα, η Εκκλησία σιωπά, ο Αρχιεπίσκοπος βραβεύεται…
Το Ισραήλ έχει βάλει μπροστά ένα σχέδιο αφανισμού του παλαιστινιακού πληθυσμού, ένα σχέδιο που δεν απέχει από την εθνοκάθαρση .Σήμερα που εξολοθρεύονται χιλιάδες άνθρωποι- οι εικόνες των σκελετωμένων παιδιών κατακλύζουν τις οθόνες μας- γιατί η Εκκλησία σιωπά;
Νίκος Ανδρουλάκης: Εγκλωβισμός
Η κυβέρνηση επιτίθεται στον Ανδρουλάκη. Δεν είναι ακόμη σαφές τι κάνει ο Ανδρουλάκης για να αμυνθεί στην επίθεση. Πώς προσπαθεί να απεγκλωβιστεί από το τσουβάλιασμά του με τον τυφλό αντισυστημισμό; Πώς κινείται για να χειραφετηθεί από τη μαύρη ατζέντα στην οποία οι μικροί ανταγωνιστές του θα μπορούν πάντα να τον προσπερνούν σε ντεσιμπέλ;
Στη χώρα του «κανένα»
Η κοινωνία αναζητά έναν «πολυμήχανο» για κυβερνήτη ή επικεφαλής της αντιπολίτευσης, αλλά όσο δεν τον βρίσκει είτε θα πηγαίνει σπίτι της (αποχή) είτε θα επιλέγει την ύστατη ώρα στη λογική του «μη χείρον βέλτιστον». Έτσι, όμως, δεν θα πάμε μακριά. Και σίγουρα όχι … μπροστά.
Η αυτοπαγίδευση των αντιπολιτεύσεων
Δυστυχώς, στην υπάρχουσα κατάσταση δεν φαίνεται να υπάρχουν δυνάμεις ή πρόσωπα που θα ανασύστηναν έναν σοβαρό αντιπολιτευτικό πόλο. Την ίδια βεβαίως ώρα, οι διεθνείς εξελίξεις πολιτικοποιούν ραγδαία τις δυτικές κοινωνίες, θέτοντας μείζονα ζητήματα στις δημοκρατικές δυνάμεις για τον Κόσμο, την Ευρώπη, την Ελλάδα.