Ενδιαφέροντα άρθρα
Αυτά τα δέκα χρόνια
Πόσο άραγε το προ δεκαετίας βίωμα ευθύνεται για την αρρυθμία της ελληνικής κοινωνίας, αλλά και του πολιτικού συστήματος;
Όλεθρος στη Γάζα, η Εκκλησία σιωπά, ο Αρχιεπίσκοπος βραβεύεται…
Το Ισραήλ έχει βάλει μπροστά ένα σχέδιο αφανισμού του παλαιστινιακού πληθυσμού, ένα σχέδιο που δεν απέχει από την εθνοκάθαρση .Σήμερα που εξολοθρεύονται χιλιάδες άνθρωποι- οι εικόνες των σκελετωμένων παιδιών κατακλύζουν τις οθόνες μας- γιατί η Εκκλησία σιωπά;
Νίκος Ανδρουλάκης: Εγκλωβισμός
Η κυβέρνηση επιτίθεται στον Ανδρουλάκη. Δεν είναι ακόμη σαφές τι κάνει ο Ανδρουλάκης για να αμυνθεί στην επίθεση. Πώς προσπαθεί να απεγκλωβιστεί από το τσουβάλιασμά του με τον τυφλό αντισυστημισμό; Πώς κινείται για να χειραφετηθεί από τη μαύρη ατζέντα στην οποία οι μικροί ανταγωνιστές του θα μπορούν πάντα να τον προσπερνούν σε ντεσιμπέλ;
Στη χώρα του «κανένα»
Η κοινωνία αναζητά έναν «πολυμήχανο» για κυβερνήτη ή επικεφαλής της αντιπολίτευσης, αλλά όσο δεν τον βρίσκει είτε θα πηγαίνει σπίτι της (αποχή) είτε θα επιλέγει την ύστατη ώρα στη λογική του «μη χείρον βέλτιστον». Έτσι, όμως, δεν θα πάμε μακριά. Και σίγουρα όχι … μπροστά.
Η αυτοπαγίδευση των αντιπολιτεύσεων
Δυστυχώς, στην υπάρχουσα κατάσταση δεν φαίνεται να υπάρχουν δυνάμεις ή πρόσωπα που θα ανασύστηναν έναν σοβαρό αντιπολιτευτικό πόλο. Την ίδια βεβαίως ώρα, οι διεθνείς εξελίξεις πολιτικοποιούν ραγδαία τις δυτικές κοινωνίες, θέτοντας μείζονα ζητήματα στις δημοκρατικές δυνάμεις για τον Κόσμο, την Ευρώπη, την Ελλάδα.
Το Κυπριακό με κριτικό και αυτοκριτικό πνεύμα
Σε αυτή την κρίσιμη ώρα της πορείας της πατρίδας μας, οφειλόμενο χρέος είναι να αναλογιστούμε, να κρίνουμε όσα συνέβησαν, αλλά και να λογαριάσουμε το μέλλον, κάτι που μέχρι τώρα δεν τολμήσαμε να κάνουμε. Η δημιουργική, όμως, πνοή απαιτεί κριτικό και αυτοκριτικό πνεύμα. Μέσα από την αμφισβήτηση μύθων, δομών, δογματισμών, και αναγνώριση λαθών θα μπορέσουμε να αναζητήσουμε μια νέα πορεία.
Βολοντίμιρ Ζελένσκι: Νταβατζήδες
Η συμφωνία με την οποία οι ΗΠΑ ζητούν και παίρνουν τον υπόγειο πλούτο της Ουκρανίας δεν προβλέπει αμυντικές εγγυήσεις. Δεν χρειάζεται αμερικανική δύναμη στην επιφάνεια, αφού θα έχει ήδη διεισδύσει στα σπλάχνα της Ουκρανίας. Ο εκβιασμός της αμυνόμενης χώρας συντελείται έτσι με έναν αποικιοκρατικό πρωτογονισμό, που δεν ενδιαφέρεται να πείσει τους μέχρι πρότινος εταίρους για την ορθότητά του. Η επιρροή που ασκεί στους τρίτους είναι μόνο η τρομοκρατία διά της λεηλασίας.
Ο Τραμπ, η Ευρώπη και ο μεγάλος φόβος
Η νέα ηγεσία στην Ουάσιγκτον υποστηρίζει ανοιχτά τα ακροδεξιά εθνικιστικά κόμματα στην Ευρώπη. Μια ενδεχόμενη επικράτηση των εθνικιστών θα σήμαινε το τέλος της Ευρώπης ως οικονομικής και πολιτικής οντότητας. Και τότε θα έρχονταν οι απέξω για να μοιράσουν σφαίρες επιρροής και υποτέλειας.
Η Ελλάδα γκρινιάζει
Η ελληνική κοινωνία είναι δύσθυµη και αυτό είναι καλό σηµάδι, γιατί δείχνει ότι δεν έχει συµβιβαστεί µε την ιδέα ενός µέλλοντος χαµηλών προσδοκιών. Δεν ξέρει όµως ακόµα ποιοι την κρατάνε καθηλωµένη στην προηγούµενη φάση, δεν ξέρει ότι οι λαϊκιστές κάθε χρώµατος, που την κολακεύουν και προτείνουν την «Αντίσταση» σε κάθε τι καινούργιο, είναι οι υπεύθυνοι της δυσφορίας της.