Η μνήμη και η λήθη, βρίσκονται σε διαρκή σύγκρουση με το σύνδρομο της ήττας και τις άτοπες προσδοκίες. Τα βιώματα χάνουν συνεχώς έδαφος. Κυριαρχούν οι εθνικοί εγωισμοί και οι ναρκισσισμοί. Η αλήθεια και ο ρεαλισμός εξοβελίζονται. Οι μαξιμαλισμοί επικρατούν, διαιωνίζοντας τα αδιέξοδα του κυπριακού. Οι τακτικισμοί περισσεύουν. Απουσιάζει μια δημιουργική στρατηγική. Το μόνο που μένει, είναι η μελαγχολική αποτύπωση για κάτι που υπήρξε ή δεν υπήρξε ποτέ. Το τείχος της διαίρεσης δείχνει, πως το Κυπριακό είναι η αντοχή των εθνικισμών στο χρόνο.
Η αλήθεια είναι η αξιοπρέπεια της ανθρώπινης ύπαρξης. Η άρνησή της αντιστρατεύεται τη ζώσα πραγματικότητα. Εξυπηρετεί ανομολόγητες επιδιώξεις, Οδηγεί σε σκιαμαχίες. Πριμοδοτεί τον ανορθολογισμό. Αποσκοπεί στη διαστρέβλωση, στη συκοφαντία, ακόμη και στη διαβολή. Και το χειρότερο επιτρέπει στους εκφραστές της υστέρησης να εμποδίζουν την πρόοδο και την εξέλιξη.
Το κρεσέντο των Ολυμπιακών Αγώνων ήταν η κορύφωση μιας δημιουργικής Ελλάδας. Πεποίθηση του Κώστα Σημίτη ήταν να συνδεθούν με τις ανάγκες της χώρας και της κοινωνίας, αποκτώντας μια νέα ταυτότητα και φυσιογνωμία. Και το κυριότερο, να αντιμετωπιστούν ως ευκαιρία για την αναμόρφωση και τον εκσυγχρονισμό του τόπου μας. Τα μεγάλα έργα υποδομής συνέβαλαν στην οικονομική ανάπτυξη και στη βελτίωση της καθημερινότητας των πολιτών. Τα επιτεύγματά τους αντιστρατεύτηκαν οι πολιτικές μεταβολές που ακολούθησαν μετά το 2004.
Τα κομματικά φρούρια είναι πλέον ακατάλληλα. Οι παραδοσιακές διαχωριστικές γραμμές ανεπίκαιρες. Οι ιδέες και οι αντιλήψεις τέμνονται. Η πολιτική παραμένει ζωτική όταν αποδεικνύεται περιπέτεια ιδεών. Η αξία της υπερβαίνει τους κομματικούς ανταγωνισμούς. Η χρησιμότητά της δεν προσμετράται με τη βλάβη στον αντίπαλο. Απεναντίας, η πολιτική χρειάζεται να είναι ένα Τεχνικό Δελτίο Έργου που συνδυάζει το Μίκρο με το Μάκρο, επιδιώκοντας καθαρούς και μετρήσιμους στόχους...
Ο τίτλος είναι παραπλανητικός, καθώς οι ιστορίες και οι ήρωές του προκαλούν το ενδιαφέρον και των δύο φύλων. Στα πέτρινα χρόνια της μετεμφυλιακής Ελλάδας η ποδοσφαιρική ομάδα του Ολυμπιακού επισκέφθηκε τη Μακρόνησο, για έναν φιλικό ποδοσφαιρικό αγώνα με τους έγκλειστους στον αποκαλούμενο τότε «νέο Παρθενώνα» της Ελλάδας. Το διήγημα του Γιώργου Πανταγιά στη συλλογική έκδοση που επιμελήθηκε ο Θανάσης Νιάρχος.