Μετά τον εκλογικό σεισμό, ο αναδασμός στο χώρο της κεντροαριστεράς δημιουργεί γόνιμο έδαφος για τον επαναπατρισμό στο ΠΑΣΟΚ πρώην ψηφοφόρων του. Η πανωλεθρία του ΣΥΡΙΖΑ προδιαγράφει την απαρχή μιας αντίστροφης μέτρησης. Η εκλογική επίδοση του ΠΑΣΟΚ είναι αέρας στα πανιά του. Αρκεί να “ανοίξει” στα μηνύματα της νέας εποχής. Η αιμορραγία πρώην εκλογέων του προς τον Μητσοτάκη, καθιστά ζωτική προτεραιότητα τον εκσυγχρονισμό του.
Οι πρωταγωνιστές της πολιτικής σκηνής κρίνονται και αξιολογούνται αυστηρά τώρα που πλησιάζει η ώρα να πέσει η αυλαία. Το ρεπερτόριό τους είναι μεταξύ δράματος και κωμωδίας. Η κοινωνία των χαμηλών προσδοκιών είναι απότοκος της ατροφίας, της υπάρχουσας πολιτικής τάξης. Η απαγκίστρωση της από τις παλιές συνταγές και τα διάφορα στρατηγήματα είναι εκ των ων ουκ άνευ, για να πάψει να είναι το μη χείρον βέλτιστον, κυρίαρχη επιλογή.
Ο πολιτικός ανταγωνισμός ενόψει εκλογών, επανήλθε στα γνωστά κλισέ και στα ξεπερασμένα στερεότυπα. Οι πρωταγωνιστές έχουν υποκαταστήσει τα πραγματικά διακυβεύματα του τόπου, με την προσωπική και κομματική τους, επιβίωση. Η στέρεη, ισχυρή και βιώσιμη κυβερνησιμότητα δεν διασφαλίζεται με διάφορα στρατηγήματα. Ούτε με αυταρέσκειες και μονομέρειες. Και πολύ περισσότερο με συνταγές του παρελθόντος.
Τα κομματικά φρούρια είναι πλέον ακατάλληλα. Οι παραδοσιακές διαχωριστικές γραμμές ανεπίκαιρες. Οι ιδέες και οι αντιλήψεις τέμνονται. Η πολιτική παραμένει ζωτική όταν αποδεικνύεται περιπέτεια ιδεών. Η αξία της υπερβαίνει τους κομματικούς ανταγωνισμούς. Η χρησιμότητά της δεν προσμετράται με τη βλάβη στον αντίπαλο. Απεναντίας, η πολιτική χρειάζεται να είναι ένα Τεχνικό Δελτίο Έργου που συνδυάζει το Μίκρο με το Μάκρο, επιδιώκοντας καθαρούς και μετρήσιμους στόχους...
Ο τίτλος είναι παραπλανητικός, καθώς οι ιστορίες και οι ήρωές του προκαλούν το ενδιαφέρον και των δύο φύλων. Στα πέτρινα χρόνια της μετεμφυλιακής Ελλάδας η ποδοσφαιρική ομάδα του Ολυμπιακού επισκέφθηκε τη Μακρόνησο, για έναν φιλικό ποδοσφαιρικό αγώνα με τους έγκλειστους στον αποκαλούμενο τότε «νέο Παρθενώνα» της Ελλάδας. Το διήγημα του Γιώργου Πανταγιά στη συλλογική έκδοση που επιμελήθηκε ο Θανάσης Νιάρχος.