Η απομάγευση της πολιτικής, είναι εξαιρετικά έντονη. Η αξία της έχει υπονομευθεί από τους ποικιλώνυμους εκπροσώπους της. Το πολιτικό προσωπικό βρίθει από μετριότητα, κυνισμό, εγωπάθεια και ιδιοτέλεια. Ο κατακερματισμός και η διασπορά της ψήφου, επιβεβαιώνει την κρίση εμπιστοσύνης. Ο τόπος και οι πολίτες βιώνουν την πολιτική αποξήρανση, καθώς και το κοινωνικό και ιδεολογικό αποστράγγισμα των αποκαλούμενων κομμάτων εξουσίας.
H ψηφοθηρία και η μικροπολιτική αντιστρατεύονται την αξία της πολιτικής. Πόσο μάλλον το λάιφ στάιλ. Kαι το κυριότερο οι πρωταγωνιστές της να μην παραπέμπουν σε ανέμπνευστους και απαίδευτους πολιτικούς. Απεναντίας, όταν η πολιτική λειτουργεί ως εργαστήριο παραγωγής στρατηγικής, καθίσταται ζωογόνος. Αρκεί να συγκρίνουμε τις επιδόσεις της τωρινής μικρομεσαίας μιζέριας της πολιτικής τάξης, με τα στρατηγικά επιτεύγματα μιας δημιουργικής περιόδου.
Η αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να προσαρμοσθεί στα νέα δεδομένα, τον κατέστησε ευάλωτο στους τυχοδιωκτισμούς ενός ανερμάτιστου εισβολέα και γλεντοκόπου. Ο εισοδισμός του Κασσελάκη, αποδεικνύεται ακάθεκτος. Το ψευδεπίγραφο αριστερό επίχρισμα διαλύθηκε μέσα σε μια απίστευτη ελαφρότητα, μετατρέποντας τον ΣΥΡΙΖΑ σε πολτό. Μείγμα εθνικοφροσύνης, θρησκοληψίας, λαϊκισμού. Ο πολιτικός του λόγος, υπερχειλίζει από κοινοτοπίες. Ο νέος αρχηγός μεταλαμπαδεύει στο κόμμα που ηγείται, την υποκουλτούρα του τραμπισμού.
Τα κομματικά φρούρια είναι πλέον ακατάλληλα. Οι παραδοσιακές διαχωριστικές γραμμές ανεπίκαιρες. Οι ιδέες και οι αντιλήψεις τέμνονται. Η πολιτική παραμένει ζωτική όταν αποδεικνύεται περιπέτεια ιδεών. Η αξία της υπερβαίνει τους κομματικούς ανταγωνισμούς. Η χρησιμότητά της δεν προσμετράται με τη βλάβη στον αντίπαλο. Απεναντίας, η πολιτική χρειάζεται να είναι ένα Τεχνικό Δελτίο Έργου που συνδυάζει το Μίκρο με το Μάκρο, επιδιώκοντας καθαρούς και μετρήσιμους στόχους...
Ο τίτλος είναι παραπλανητικός, καθώς οι ιστορίες και οι ήρωές του προκαλούν το ενδιαφέρον και των δύο φύλων. Στα πέτρινα χρόνια της μετεμφυλιακής Ελλάδας η ποδοσφαιρική ομάδα του Ολυμπιακού επισκέφθηκε τη Μακρόνησο, για έναν φιλικό ποδοσφαιρικό αγώνα με τους έγκλειστους στον αποκαλούμενο τότε «νέο Παρθενώνα» της Ελλάδας. Το διήγημα του Γιώργου Πανταγιά στη συλλογική έκδοση που επιμελήθηκε ο Θανάσης Νιάρχος.