Η Ελλάδα βρίσκεται σε αέναη σύγκρουση με τον εαυτό της. Οι απολιθωμένες πολιτικές δομές αγκαζέ με τις δυνάμεις της οπισθοδρόμησης, την κρατούν στην υστέρηση. Ο δρόμος προς την πρόοδο είναι ναρκοθετημένος. Στον καθρέπτη της ενεργειακής κρίσης είναι διακριτή η αδυναμία της χώρας, να αξιοποιήσει τα αξιοζήλευτα πλεονεκτήματα για βιώσιμη ανάπτυξη και περιβαλλοντική προστασία.
Η άρνηση της αλήθειας, δεν αλλάζει την αδιάψευστη πραγματικότητα. Απεναντίας υποκρύπτει πρόθεση συγκάλυψης των αναντίρρητων ενοχών. Ο θάνατος και οι λαβωμένες ζωές στα Τέμπη, ήταν η κατάληξη της αμεριμνησίας και της εγκληματικής αδιαφορίας. Οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί ενέχονται για τις υποκειμενικές τους ευθύνες.
Ο καταστροφικός σεισμός στην Τουρκία καθιστά απαραίτητη την αλληλεγγύη της Ελλάδας, στηρίζοντας τον δοκιμαζόμενο πληθυσμό της γείτονος. Ταυτόχρονα θέτει επί τάπητος την ανάγκη αποκλιμάκωσης της έντασης. Η καταλλαγή συνιστά ζωτική προτεραιότητα για τις δύο χώρες. Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις είναι εξαιρετικά δύσκολη εξίσωση. Πρωτίστως, χρειάζονται βιώσιμες πολιτικές μακράς πνοής.
Τα κομματικά φρούρια είναι πλέον ακατάλληλα. Οι παραδοσιακές διαχωριστικές γραμμές ανεπίκαιρες. Οι ιδέες και οι αντιλήψεις τέμνονται. Η πολιτική παραμένει ζωτική όταν αποδεικνύεται περιπέτεια ιδεών. Η αξία της υπερβαίνει τους κομματικούς ανταγωνισμούς. Η χρησιμότητά της δεν προσμετράται με τη βλάβη στον αντίπαλο. Απεναντίας, η πολιτική χρειάζεται να είναι ένα Τεχνικό Δελτίο Έργου που συνδυάζει το Μίκρο με το Μάκρο, επιδιώκοντας καθαρούς και μετρήσιμους στόχους...
Ο τίτλος είναι παραπλανητικός, καθώς οι ιστορίες και οι ήρωές του προκαλούν το ενδιαφέρον και των δύο φύλων. Στα πέτρινα χρόνια της μετεμφυλιακής Ελλάδας η ποδοσφαιρική ομάδα του Ολυμπιακού επισκέφθηκε τη Μακρόνησο, για έναν φιλικό ποδοσφαιρικό αγώνα με τους έγκλειστους στον αποκαλούμενο τότε «νέο Παρθενώνα» της Ελλάδας. Το διήγημα του Γιώργου Πανταγιά στη συλλογική έκδοση που επιμελήθηκε ο Θανάσης Νιάρχος.