
Στις θάλασσες δραπετεύουμε αρνούμενοι την ανοίκεια εγγύτητα της ζώσας πραγματικότητας. Στο κοινωνικό αρχιπέλαγος αντέχουν ικανοί και τολμηροί πολιτικοί κολυμβητές. Ο Αλέξης Τσίπρας επιχειρεί την προσωπική, υπαρξιακή και ιδεολογικοπολιτική του υπέρβαση. Μια επιλογή που έχει και ψυχαναλυτική διάσταση. Θέλει να σκοτώσει το ΣΥΡΙΖΑ. Επιδιώκει να αποκολληθεί από το παρελθόν του. Η αναθεώρηση είναι δείκτης επίγνωσης. Ο πρώην Πρωθυπουργός είναι υπολογίσιμος πολιτικός αντίπαλος.
Ο πυρήνας των ιδεολογημάτων του Τράμπ, βρίσκεται στον αντίποδα της προόδου, του ορθολογισμού, της επιστήμης. Δεν μισεί μόνο την Ευρώπη αλλά και όλο το δυτικό κόσμο. Ως μπίζνεσμαν, την πολιτική την αντιλαμβάνεται με επιχειρηματικούς όρους. Κήρυκας του μίσους και του φόβου καταφεύγει σε σκιαμαχίες. Χαρακτηρίζει την κλιματική αλλαγή απάτη, την πράσινη ενέργεια καταστροφική. Δεν είναι μόνο κτηματομεσίτης αλλά και πλασιέ των ορυκτών καυσίμων.
Oι πυρκαγιές κατά τους θερινούς μήνες, αν και είναι ο εφιάλτης μας, έχουν γίνει πλέον οργανικό κομμάτι της αποκαλούμενης κανονικότητας. Οι επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης δεν αντιμετωπίζονται ως πραγματική απειλή. Οι ανομίες και αυθαιρεσίες στο φυσικό και οικιστικό περιβάλλον, αποσιωπώνται. Οι εσκεμμένοι εμπρησμοί υποτιμούνται. Η αμέλεια κάποιων ασυνείδητων πολιτών απενοχοποιείται. Οι ευθύνες δε της αυτοδιοίκησης, τοπικής-περιφερειακής για έργα πρόληψης μετακυλίονται στο κράτος. Η ανεπάρκεια των μηχανισμών πυρόσβεσης αλλά και η ανικανότητα των κυβερνώντων αποδεικνύονται πρωτοφανείς.
Τα κομματικά φρούρια είναι πλέον ακατάλληλα. Οι παραδοσιακές διαχωριστικές γραμμές ανεπίκαιρες. Οι ιδέες και οι αντιλήψεις τέμνονται. Η πολιτική παραμένει ζωτική όταν αποδεικνύεται περιπέτεια ιδεών. Η αξία της υπερβαίνει τους κομματικούς ανταγωνισμούς. Η χρησιμότητά της δεν προσμετράται με τη βλάβη στον αντίπαλο. Απεναντίας, η πολιτική χρειάζεται να είναι ένα Τεχνικό Δελτίο Έργου που συνδυάζει το Μίκρο με το Μάκρο, επιδιώκοντας καθαρούς και μετρήσιμους στόχους...
Ο τίτλος είναι παραπλανητικός, καθώς οι ιστορίες και οι ήρωές του προκαλούν το ενδιαφέρον και των δύο φύλων. Στα πέτρινα χρόνια της μετεμφυλιακής Ελλάδας η ποδοσφαιρική ομάδα του Ολυμπιακού επισκέφθηκε τη Μακρόνησο, για έναν φιλικό ποδοσφαιρικό αγώνα με τους έγκλειστους στον αποκαλούμενο τότε «νέο Παρθενώνα» της Ελλάδας. Το διήγημα του Γιώργου Πανταγιά στη συλλογική έκδοση που επιμελήθηκε ο Θανάσης Νιάρχος.