Αρθρογραφία
Η Εξωτερική Πολιτική ως αντίδραση
Ο αυθεντικός πατριωτισμός δεν αντιλαμβάνεται τα υποκείμενα της πολιτικής, ως παρελθόν ή ως νεκρά σύμβολα, ανακαλώντας ιστορικά γεγονότα, ακόμη και αναμνήσεις. Tα εθνικά συμφέροντα και τα κυριαρχικά δικαιώματα δεν υπηρετούνται με βολοταρισμούς και προσωπικές στρατηγικές. Το ζεύγμα Ελλάδας Τουρκίας συνδέεται με τις μεταβολές και τις εκκρεμότητες στην ευρύτερη περιοχή. Η εξωτερική πολιτική ως αντίδραση, αποδεικνύεται ατελέσφορη.
Πράσινη ενεργειακή ανακολουθία
Ο ενεργειακός μας αναχρονισμός είναι απότοκος της γενικότερης υστέρησης. Η ιθύνουσα πολιτική τάξη, απεμπόλησε τη δυνατότητά της να βάλει τη χώρα σε μια τροχιά απεξάρτησης από τα ρυπογόνα και ακριβά ορυκτά καύσιμα. Η πράσινη ενεργειακή μετάβαση είναι δείκτης, για να κρίνουμε και να αξιολογήσουμε την αξία και την χρησιμότητα του πολιτικού προσωπικού.
Τα ραντάρ της βιοπολιτικής
Οι πρωταγωνιστές του κομματικού ανταγωνισμού, όσο δεν απαγκιστρώνονται από το σύνδρομο του κυβερνητισμού και του απαίδευτου αντιπολιτευτικού λόγου, αδυνατούν να ανταποκριθούν, «στην αναγκαιότητα διευρυμένης αντίληψης της πολιτικής». Ουσιαστικά σκηνοθετούν το δράμα της υστέρησης της Ελλάδας, περνώντας κάτω από τα ραντάρ της βιοπολιτικής.
Ο εξευμενισμός εθνικιστών και νεοφασιστών
Η ενεργειακή κρίση υποθηκεύει τις προοπτικές, κοινωνιών και οικονομιών. Ο ρωσικός επεκτατισμός λειτουργεί ως επιταχυντής ανατροπών, σε πολιτικό και γεωστρατηγικό επίπεδο. Στο τωρινό κοινωνικό αρχιπέλαγος, η ανάδυση της ακροδεξιάς δεν αντιμετωπίζεται με πρακτικές εξιλέωσης. Η σύμπραξη δεξιάς και κεντροδεξιάς με τις δυνάμεις του εθνικισμού, δημιουργεί ζωτικό χώρο για άφατες επιλογές.
Η αυθυπαρξία του ΠΑΣΟΚ
Μια προσεκτική ανάγνωση της πραγματικότητας δείχνει ότι είναι εφικτή η αναδιάταξη των πολιτικών δυνάμεων. Σε αυτό συνηγορούν η κυβερνητική φθορά και η στασιμότητα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Το ΠΑΣΟΚ μπορεί να διεκδικήσει με αξιώσεις την ανασύσταση της κοινωνικής του βάσης; Πάντως το δίλημμα της διακυβέρνησης δεν αντιμετωπίζεται με αμφισημίες και ασάφειες.
Πολιτικές παρελθόντα Χρόνου
Το εγχώριο πολιτικό σύστημα εξακολουθεί να υπολείπεται των αναγκών της χώρας. Παραμένει εξαρτημένο από την ψηφοθηρία και τη μικροπολιτική. Η απροθυμία για τομές και αλλαγές, είναι δείκτης μεταρρυθμιστικής δυσανεξίας. Κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενοι, επενδύοντας στο στρατήγημα του αντί, είναι δέσμιοι μιας κοινωνίας χαμηλών προσδοκιών.
Το έρεβος της πολιτικής υποκουλτούρας
Η αναζωογόνηση της ακροδεξιάς προεικονίζει την ανθεκτικότητα αρχέγονων αντιλήψεων στο κοινωνικό σώμα. Ο πολιτικός πρωτογονισμός προκαλεί ψυχοπαθολογικές αντιδράσεις και πρωτίστως επηρεάζει τις εκλογικές συμπεριφορές. Αντιπροσωπεύει τα άνθη του κακού ενός παρωχημένου κόσμου, τα οποία παρά τον εξορκισμό που δέχονται εξακολουθούν και φύονται.
Το εξάμβλωμα της ακροδεξιάς
Η επέλαση των ακροδεξιών δεν θα αφήσει άθικτο το κοινωνικό μοντέλο και το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Ο ακραίος καταγγελτικός τους λόγος είναι ένα εκρηκτικό μείγμα, το οποίο ενεργοποιεί τα πιο άγρια ένστικτα των οπαδών τους. Το φθόνο, το μίσος, την εκδίκηση. Τα σπαράγματα που αφήνει πίσω της η τερατογονία των νεοφασιστών, καθιστούν τις κοινωνίες ευάλωτες στη μισαλλοδοξία και στην αντιπαλότητα.
Ο φόβος είναι ο μεγαλύτερος εχθρός
Ο πολιτικός ανταγωνισμός γίνεται ανελέητος. Οι πρωταγωνιστές με όπλο το φόβητρο, επενδύουν στο συναίσθημα ανησυχίας. Επικαλούνται κινδύνους. Καλλιεργούν το φόβο. Καταφεύγουν σε απαίδευτες στρατηγικές και σε ατελέσφορες επιλογές.