Τα Νέα
Το χειρότερο σενάριο, ένας «αυτοκράτορας» Τραμπ
Η μελέτη της Ιστορίας υποδεικνύει ότι οι Δημοκρατίες καταλύονται εύκολα μετά την άλωση της κεντρικής εξουσίας. Ο Τραμπ έχει αρχίσει τη στρατιωτικοποίηση της Αμερικής. Το κακό σενάριο λοιπόν δεν είναι εμφύλιος πόλεμος άμεσα, αλλά ίσως μια παρατεταμένη περίοδος αυξανόμενου αυταρχισμού με κατάλυση των ελευθεριών και δικτάτορες με αυτοκρατορικές εξουσίες που θα κάνουν εκλογές α λα Πούτιν.
Προειδοποιήσεις
Ο Μάριο Ντράγκι χτυπάει τον συναγερμό από πέρυσι, φωνάζοντας στην Ευρωπαϊκή Ένωση πως το δίλημμά της είναι να αλλάξει ή να πεθάνει.
Ο Μάριο Μόντι, καλεί τους Ευρωπαίους να αναδείξουν όσα τους χωρίζουν από τον Τραμπ και τον Πούτιν
Η πραγματικότητα διαμορφώνει μια νέα Ευρώπη
Η νέα παγκόσμια τάξη και η διαδικασία αυτή, καθοδηγείται από τρεις ηγέτες φανερά εχθρικούς προς την Ευρωπαϊκή Ένωση: τον πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, τον πρόεδρο της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν και τον πρόεδρο της Κίνας Σι Τζινπίνγκ. Η σκληρή πραγματικότητα ανάγκασε όλους τους Ευρωπαίους (είτε εντός είτε εκτός της ΕΕ) να επιστρέψουν στο ίδιο γεωπολιτικό καράβι.
«Μένουμε» αλλά πόσο είμαστε Ευρώπη;
Η διαδικασία του εξευρωπαϊσμού απέτυχε «να διεισδύσει» και αλλάξει τρεις περιοχές: τον κεντρικό πυρήνα του κράτους, την πελατειακή λειτουργία των πολιτικών κομμάτων και την πολιτική κουλτούρα.
Ο Τραμπ, η Ευρώπη και ο μεγάλος φόβος
Η νέα ηγεσία στην Ουάσιγκτον υποστηρίζει ανοιχτά τα ακροδεξιά εθνικιστικά κόμματα στην Ευρώπη. Μια ενδεχόμενη επικράτηση των εθνικιστών θα σήμαινε το τέλος της Ευρώπης ως οικονομικής και πολιτικής οντότητας. Και τότε θα έρχονταν οι απέξω για να μοιράσουν σφαίρες επιρροής και υποτέλειας.
Επέτειος
Το Κυπριακό είναι ένα τυπικό πεδίο άσκησης της εθνικής ψυχεδέλειας. Δηλαδή της ικανότητας να διαβάζεις τα πράγματα μόνο μέσα από τα μάτια σου και το κακό σου κεφάλι.
Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο
Η επέτειος, των 20 χρόνων από τις εκλογές του 2004, τις εκλογές του υψηλότερου βαθμού εμπιστοσύνης των πολιτών στην πολιτική και του υψηλότερου βαθμού συμμετοχής στα κοινά, καλεί σε μια αναζήτηση του χαμένου ψηφοφόρου. Δηλαδή σε κάτι σαν αναζήτηση του χαμένου χρόνου.
Υποκλοπή εθνικής σοβαρότητας;
Ελπίζω η νευρική και κατά βάθος αμήχανη αλαζονεία ως ακραία μορφή λαϊκισμού να μη είναι το ίζημα που θα αφήσει η υπόθεση των υποκλοπών. Ελπίζω να μη έχει υποκλαπεί οριστικά η εθνική σοβαρότητα και η γνήσια ευρωπαϊκή πολιτική προοπτική της χώρας.
Πόσο αλλάζουν οι Έλληνες;
Μας ενδιαφέρει η εξέλιξη των αντιλήψεων του πλειοψηφικού κοινωνικού σώματος. Πώς και σε ποιο βαθμό έχει επεξεργαστεί τα βιώματα των συνεχών αναταράξεων; Ποιες είναι οι αργόσυρτες αλλαγές της συλλογικής συνείδησης που έχουν πραγματοποιηθεί;