Δημόσιος λόγος
Τίποτα δεν θυμίζει το χθες
Καθρέφτης των μεταβολών, η πολιτική σκηνή. Η παρακμή του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει, ότι με τον Κασσελάκη περνά από την παρωδία στην τραγωδία. Η δυσκολία του Ανδρουλάκη να προσδώσει στο ΠΑΣΟΚ νέα ταυτότητα και σύγχρονο λόγο, περιορίζει την ανάκαμψή του. Η κυριαρχία του Μητσοτάκη, προσκρούει σε ένα ξέπνοο κυβερνητικό σχήμα. Η διατήρηση της ασυμμετρίας στην πολιτική ζωή του τόπου, θα κριθεί από τις επιδόσεις των πρωταγωνιστών.
Ελλάδα: Ορίζοντας 2030
8 χρόνια μετά από την Μικρασιατική καταστροφή ο Ελευθέριος Βενιζέλος και ο Κεμάλ Ατατούρκ συνυπέγραψαν τη Συνθήκη Φιλίας. Δυο χρόνια μετά από τον Αττίλα ο Κωνσταντίνος Καραμανλής πρότεινε στον Ετζεβίτ τη σύναψη συμφώνου μη επιθέσεων. Τρία χρόνια μετά από την κρίση των Ιμίων, η κυβέρνησή μου δέχθηκε την τουρκική υποψηφιότητα στην Ε.Ε. εφόσον επιλυθούν οι εκκρεμείς διαφορές με προσφυγή στη Χάγη, το αργότερο το 2004. Οι κρίσεις λοιπόν, λειτουργούν και παιδευτικά. Κατευθύνουν τις εξελίξεις στη λογική της προσέγγισης.
Το μπλοκάκι του Κώστα Σημίτη
Η μεθοδικότητα του πρώην Πρωθυπουργού είναι πράγματι απαράμιλλη. Τίποτα δεν αφήνει στην τύχη του. Όλα τα σμιλεύει, τα διυλίζει και τα επεξεργάζεται. Ο Κώστας Σημίτης είναι ένας σπάνιος άνθρωπος που ξεχωρίζει για τη συστηματική και σκληρή του δουλειά, την ιεράρχηση στόχων και επιδιώξεων, την οργάνωση και το σχεδιασμό των παρεμβάσεων του. Θεωρεί ότι η πολιτική είναι χρήσιμη όχι για το «τι θα πούμε», αλλά για το «τι θα κάνουμε».
Η ανεύρεση της αξίας της πολιτικής
Η ζώσα πραγματικότητα αποπνέει ζόφο. Η πολιτική αυτοϋπονομεύεται. Οι νοσογόνες παθογένειες της, πλήττουν την προωθητική της δύναμη. Το ρήγμα στη σχέση πολιτικής και πολιτών, βαθαίνει. Η απώθησή της, καθιστά τον ψηφοφόρο ευάλωτο στη μετριότητα και στη γελοιότητα. Η παρουσία του Κασσελάκη στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, ευτελίζει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Το μετατρέπει σε έρμαιο μιας πρωτοφανούς φρενίτιδας.
Οδυνηρή παράσταση
Ο ΣΥΡΙΖΑ ως πολιτικό προϊόν της χρεοκοπίας, θεμελίωσε την ταυτότητα και τη φυσιογνωμία του με το στρατήγημα του αντι-μνημονίου. Με ψευδοαριστερό επίχρισμα, συγκυβέρνησε με τους ακροδεξιούς του Καμμένου και συμπορεύτηκε με τους πιο συντηρητικούς αρμούς της εξουσίας. Η εκλογή του Κασσελάκη ήταν φυσιολογική εξέλιξη. Δεν συνιστά επικράτηση της μεταπολιτικής, αλλά της μετααριστεράς.
Τα αδιέξοδα της κυπριακής περιδίνησης
Οι απρόκλητες επιθέσεις τουρκοκυπρίων στις ειρηνευτικές δυνάμεις του ΟΗΕ, αποκαλύπτουν την αποτελμάτωση του Κυπριακού. Οι προοπτικές επανένωσης της Μεγαλονήσου, απομακρύνονται ολοένα και περισσότερο. Το ζωτικής σημασίας ερώτημα είναι πως αντιμετωπίζει το Κυπριακό η ελληνοκυπριακή ηγεσία. Οι στροβιλισμοί και τα στρατηγήματα αποδεικνύονται ατελέσφορα.
Ο καθρέφτης της νέας εποχής
Στο νέο πολιτικό τοπίο καθρεπτίζονται με τον πιο καθαρό και έντονο τρόπο, οι μεγάλες αναδιατάξεις που προκάλεσαν οι διπλές εθνικές εκλογές. Μια νέα ασυμμετρία καθιστά τον Κυριάκο Μητσοτάκη κυρίαρχο. Ο άξονας της πολιτικής μετακινήθηκε στο Κέντρο. Ο εκσυγχρονισμός δεν είναι κενό γράμμα ούτε επικοινωνιακό τέχνασμα. Η ιδεολογικοπολιτική αναδίπλωση του ΠΑΣΟΚ, περιορίζει τους ορίζοντες του.
Ο αντίπαλος ως πλεονέκτημα
Στον πολιτικό ανταγωνισμό, το κλειδί της επιτυχίας βρίσκεται στη σωστή ανάγνωση της πραγματικότητας. Σε περίοδο κανονικότητας κερδίζει εκείνος, που έχει τις προϋποθέσεις να προβάλει τον εαυτό του στο μέλλον. Ο αντίπαλος, καθιστά τη σύγκριση αναπόφευκτη. Ενεργοποιεί αυτόματα τα αντανακλαστικά του εκλογικού σώματος. Στις διπλές εθνικές εκλογές, το πλεονέκτημα του Κυριάκου Μητσοτάκη ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ.
Υπαρξιακή η κρίση του ΣΥΡΙΖΑ
Η ανακολουθία του με την κανονικότητα τον κατέστησε, ιδεολογικά, κοινωνικά, πολιτικά, αφυδατωμένο σχήμα. Ο δημόσιος λόγος του, απέπνεε παρελθόν. Επακόλουθο ήταν να βρεθεί εκτός εποχής. Η ηγεσία του δεν αντιλήφθηκε τα υπόγεια ρεύματα στο εκλογικό σώμα. Ούτε άκουσε τη βοή τους. Ο εγκλεισμός του Αλέξη Τσίπρα στο στενόχωρο κομματικό περιβάλλον, του στέρησε τη δυνατότητα να αναζητήσει ένα νέο πολιτικό εαυτό.