Εφημερίδα Έθνος
14 Μαΐου 2010
Το Πρόγραμμα Καλλικράτης δεν είναι ένα εξωτικό φρούτο. Αντιθέτως, συνδέεται ευθέως με το νέο αναπτυξιακό υπόδειγμα που καλούμαστε να ακολουθήσουμε, ιδιαίτερα σήμερα που η Ελλάδα δοκιμάζεται σκληρά.
Το πολιτικό εποικοδόμημα στο οποίο στηρίχτηκε η χώρα όλα αυτά τα χρόνια, έχει ολοκληρώσει τον κύκλο του. Η αυτοδιοίκηση, παρά τις διακηρύξεις και τις προθέσεις της, δεν κατόρθωσε να αποτελέσει έναν σημαντικό αναπτυξιακό πυλώνα, να κατακτήσει μια στοιχειώδη αυθυπαρξία. Παρέμενε εγκλωβισμένη στη σχέση οικονομικής εξάρτησης με την κεντρική διοίκηση, λειτουργώντας στην ουσία ως καρικατούρα της και αναπαράγοντας την ανεπάρκεια και αναποτελεσματικότητά της.
Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, απαιτούνται νέες δομές στη διοίκηση, την αυτοδιοίκηση και την περιφέρεια. Για το λόγο αυτό καθίσταται επιβεβλημένο το εγχείρημα του Καλλικράτη.
Στο σχέδιο «Καλλικράτης», είδαμε και εμείς, οι ενεργοί πολίτες των περιοχών Λαυρεωτικής τη μεγάλη ευκαιρία η αυτοδιοίκηση να κάνει πράξη την τομή στη συνέχειά της.
Για το λόγο αυτό προτείναμε τη συνένωση των οκτώ δήμων και κοινοτήτων (Καλυβίων, Αναβύσσου, Κερατέας, Λαυρίου, Παλαιάς Φώκαιας, Κουβαρά, Σαρωνίδας, Αγ. Κωνσταντίνου) σε έναν ενιαίο, ισχυρό δήμο της Λαυρεωτικής.
Πιστεύω ακράδαντα ότι η συγκεκριμένη πρόταση είναι ρεαλιστική και εφικτή – για να μην πω αυτονόητη. Υπαγορεύεται μάλιστα από ένα και μοναδικό κριτήριο: Τη δυνατότητα οι δήμοι και οι κοινότητες της Λαυρεωτικής να σχεδιάζουν ενιαία, να προγραμματίζουν ενιαία, να δρουν ενιαία, προκειμένου η περιοχή μας να γυρίσει σελίδα.
Δυστυχώς όμως, η πρόταση του Υπουργείου Εσωτερικών για τον Καλλικράτη, διχοτομεί τον ενιαίο χώρο της Λαυρεωτικής, προκαλώντας πολλαπλά και εύλογα ερωτήματα:
- Πώς γίνεται αντί να ενοποιεί, να διασπά περιοχές, που διαθέτουν κοινά χαρακτηριστικά στην ταυτότητα, τη λειτουργία και τη δομή;
- Πώς εξηγείται να παρακάμπτει και να αγνοεί το κεκτημένο εδώ και πολλά χρόνια του συνδέσμου των οκτώ;
- Πώς διαγράφει με τόση ευκολία τις κοινές ανάγκες, τα κοινά προβλήματα, τις κοινές απαιτήσεις, ευκαιρίες και προκλήσεις περιοχών που βρίσκονται στην ίδια τροχιά;
- Πώς μπορεί το λιμάνι του Λαυρίου να μπει σε τροχιά ανάπτυξης, όταν αποσυνδέεται από τις παράλληλες και εφαπτόμενες δραστηριότητές του;
- Πώς είναι δυνατή η αποτελεσματική τουριστική αξιοποίηση και ανάπτυξη, όταν διχοτομείται η ευρύτερη περιοχή της Λαυρεωτικής;
Το πρόγραμμα Καλλικράτης δεν μπορεί να ευνουχίζεται να εγκλωβίζεται, να κατακερματίζεται, να παγιδεύεται σε κοντόφθαλμες αντιλήψεις κατεστημένων συμφερόντων σε προσωπικές ιδιωφέλειες και σε ανόητους τοπικισμούς. Δεν έχει τα περιθώρια να κάνει βήματα μετέωρα και να υποκύπτει στους συμβιβασμούς με την Ελλάδα της ήσσονος προσπάθειας, με τους οικοπεδοφάγους της κάθε εξουσίας.
Ο Καλλικράτης είναι η μεγάλη πρόκληση, η μεγάλη ευκαιρία για την Ελλάδα που σήμερα βιώνει τις δυσμενείς συνέπειες του ανορθολογισμού, του λαϊκισμού, των πελατειακών σχέσεων, της ήσσονος προσπάθειας.
Ο Καλλικράτης είναι η επανάσταση του αυτονόητου.