Κορυδαλλός: Η ώρα της αποκάθαρσης

Εφημερίδα Ελευθεροτυπία
1η Μαρτίου 2003

Σκηνή Πρώτη: Ένα βροχερό βράδυ στο Σύνταγμα καταφέρνω επιτέλους να βρω ταξί χωρίς συνεπιβάτη. Στριμώχνομαι στο πίσω κάθισμα και ανακοινώνω στον οδηγό τον προορισμό μου: “Παρακαλώ, στον Κορυδαλλό”. Ο ταξιτζής, εύχαρις και φιλικός μού επιστρέφει τη δήλωση μ’ ένα ερώτημα: “Μέσα ή έξω;”! Ο πάγος έχει ήδη σπάσει. Όμως, το ρητορικό ερώτημά του μου φέρνει στα χείλη ένα γλυκόπικρο, συγκαταβατικό χαμόγελο: “Έξω, έξω για σήμερα!”, προσπαθώ να συμπληρώσω την ατάκα του…

Σκηνή Δεύτερη: Ταξίδι με τον Πρωθυπουργό σε γνωστή ευρωπαϊκή πρωτεύουσα. Το βράδυ φαγητό με την κυβερνητική συντροφιά σε μια ήσυχη ταβέρνα. Γύρω από το μεγάλο τραπέζι αξιωματούχοι κάθε είδους. Δίπλα μου κάθεται υψηλόβαθμος Έλληνας διπλωμάτης. Εγώ περιεργάζομαι το ντεκόρ και τα…καλαίσθητα φαγητά. Ταυτόχρονα, αναπολώ τα μπακαλιαράκια του Ρήγα, τα σουβλάκια του Ρέκκα και του Τζιοβάρα!!. Ο διπλωμάτης δίπλα μου προσπαθεί να σπάσει τον πάγο της τυπικότητας: Πού ακριβώς μένετε στην Αθήνα;” με ρωτά. “Στον Κορυδαλλό”, του απαντώ. Η απάντησή μου σχεδόν παγώνει το διπλωματικό χαμόγελο. Δεν με γνωρίζει και, το βλέπω στα μάτια του, προσπαθεί να…αποκρυπτογραφήσει το… παράξενο χιούμορ μου! Γρήγορα όμως ξαναβρίσκει την επαγγελματική του αυτοκυριαρχία και σχολιάζει: “Εκτός Κέντρου η Αθήνα είναι προτιμότερη, ειδικά στα Νότια. Άλλωστε, οι οδικοί άξονες προς τα Βόρεια βρίσκονται μονίμως σε κυκλοφοριακή ασφυξία”. Εγώ, με τη σειρά μου, μπαίνω σε διάφορες σκέψεις… Σημειώνω την εξυπνάδα του διπλωμάτη να πει “προς τα βόρεια” και να παραλείψει την… κακόηχη για έναν Πειραιώτη έκφραση “Βόρεια Προάστια”!

Αργότερα φέρνω στο μυαλό μου τη σκηνή με τον διπλωμάτη και εκείνη με τον ταξιτζή στο Σύνταγμα κι αναρωτιέμαι: Τι ακριβώς είναι ο Κορυδαλλός για τους απέξω, για τους “άλλους”;

Είναι απλώς ο τόπος που περιβάλλει την ομώνυμη φυλακή; Είναι ένα μίζερο προάστιο της Β΄ Πειραιά; Δυστυχώς, παραδέχομαι μέσα μου, για τους μη-γνωρίζοντες “αυτό” περίπου είναι ο Κορυδαλλός!

Κι όμως, εμείς που ζούμε εδώ, γνωρίζουμε ότι “αυτό” δεν είναι η αλήθεια. Εμείς εδώ νοιώθουμε περίπου σαν οι Κολωνακιώτες του Πειραιά! Δεν θα αλλάζαμε με κανένα συντριβανάκι ή ό,τι άλλο τις Πλατείες, τους δρόμους, τις γειτονιές και κυρίως τους ανθρώπους του Κορυδαλλού μας! Εδώ οι ματιές έχουν μείνει, ως ένα βαθμό, καθαρές!

Παρ’ όλα αυτά η αντίφαση ανάμεσα σ’ αυτό που πιστεύουμε και γνωρίζουμε εμείς και σε αυτό που θεωρούν οι άλλοι παραμένει…

Το πρόβλημα βεβαίως δεν είναι απλώς να…αποκαταστήσουμε το όνομα του Κορυδαλλού στα αυτιά και τα μάτια των τρίτων. Πρόβλημά τους!

Το πρόβλημα είναι να αλλάξουμε ορισμένες αιτίες που οδηγούν τους απέξω σε αυτούς τους συνειρμούς.

Ως πότε, για παράδειγμα, Κορυδαλλός θα σημαίνει φυλακή;

Ως πότε μια φυλακή θα φυλακίζει την κοινωνικότητα, θα τσακίζει τον κοινωνικό ιστό της πόλης;

Ως κάτοικοι του Κορυδαλλού δεν ζητάμε απλώς την απομάκρυνση των φυλακών που συντείνουν στη μεγαλύτερη υποβάθμιση της περιοχής μας.

Απαιτούμε κάτι ουσιαστικότερο: Την αποκάθαρση του ονόματος, την επανάκτηση της αρχικής σημασίας της συνοικίας μας, αφού και η λέξη Κορυδαλλός παραπέμπει πλέον μόνο σε φυλακές και έγκλειστους.

Αρκετά χρόνια βάρυνε τον ψυχισμό μας αυτή η συνταύτιση, έτσι ώστε να μοιραζόμαστε άνισα ένα δυσανάλογο φορτίο κοινωνικής ενοχής, πέραν όλων των άλλων δυσμενών επιπτώσεων.

Με την άμεση απομάκρυνση ελπίζουμε και οι νέες εγκαταστάσεις να γίνουν περισσότερο ανθρώπινες, αλλά και οι σκοτεινοί και διαβόητοι παλιοί χώροι να μεταμορφωθούν, λειτουργώντας σε νέες χρήσεις, που κάθε άλλο παρά στέρηση της ελευθερίας θα επιφέρουν, αλλά θα γίνουν τόποι κυοφορίας και ανάδειξης μιας βαθύτερης ελευθερίας. Χώροι πολιτισμού, κοινωνικής δράσης και δημιουργικής έκφρασης.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *