Εφημερίδα Έθνος
10 Απριλίου 2015
Συνήθως ο μεγαλύτερος αντίπαλος είναι ο κακός εαυτός μας. Συμβαίνει στη ζωή, συμβαίνει και στην πολιτική. Έπειτα από δυόμισι μήνες θητείας, αποδεικνύεται πως μοναδικός αντίπαλος της κυβέρνησης είναι η ίδια. Εξάλλου, η σημερινή αντιπολίτευση αδυνατεί να αρθρώσει αξιόπιστο και φερέγγυο λόγο. Απαξιωμένη και στερούμενη σταθερής γραμμής πλεύσης, αναλώνεται σε άγονες αντιπαραθέσεις και πέφτει σε αντιφάσεις.
Στην πραγματικότητα η κυβέρνηση παίζει μπάλα μόνη της. Παρ’ όλα αυτά, εμφανίζει μεγάλη δυστοκία στην προώθηση των πολιτικών της. Κι αυτό γιατί τα κρούσματα ασυνεννοησίας, διγλωσσίας και προσωπικών στρατηγικών είναι πολλά. Απομειώνουν τη συνοχή της και αποσυντονίζουν τη λειτουργία της. Η ετερομέρειά της δεν περιορίζεται μόνο στην παράδοξη συνύπαρξη με την ακροδεξιά του Καμμένου. Εντοπίζεται και στις αυτόχθονες δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, που εξακολουθούν και πολιτεύονται εκτός πραγματικότητας. Το γεγονός αυτό επιτείνει τις αρρυθμίες, καθιστώντας τη ευάλωτη.
Η απουσία μιας στρατηγικής με σαφείς και οριοθετημένους στόχους γίνεται περισσότερο από εμφανής. Χαρακτηριστικές είναι οι συνεχείς διαφοροποιήσεις τόσο του κυβερνητικού εταίρου, όσο και κορυφαίων υπουργών. Στο μείζον ζήτημα της χρηματοδότησης διατυπώνονται αντιφατικές και αποκλίνουσες απόψεις. Το ίδιο συμβαίνει και ως προς τις δεσμεύσεις μας προς τους Ευρωπαίους εταίρους και δανειστές. Οι δηλώσεις ότι θα καταφύγουμε στην Κίνα, τη Ρωσία και την Ινδία, αλλά και εκείνες για μη καταβολή των δόσεων στο ΔΝΤ έρχονται σε ευθεία αντίθεση με τις πρωθυπουργικές θέσεις ότι η Ελλάδα δεν κινείται ως επαίτης πως η λύση θα είναι ευρωπαϊκή και θα είμαστε συνεπείς στις υποχρεώσεις μας. Ταυτόχρονα, εξίσου έντονα εκδηλώνεται και η διχογνωμία σε μεγάλα θέματα εσωτερικής πολιτικής. Κορυφαία παραδείγματα συνιστούν οι κόντρες μεταξύ υπουργών για την ασφάλεια, το μεταναστευτικό κ.ά.
Τα παραπάνω προβλήματα σε συνδυασμό με την απειρία, τον ερασιτεχνισμό και τις ιδεοληπτικές εμμονές επιβραδύνουν και μπλοκάρουν το έργο της κυβέρνησης. Το βέβαιο είναι πως το κυβερνητικό σχήμα με την ασάφεια, τις αντιθέσεις και τις διιστάμενες απόψεις υπονομεύει την αποτελεσματικότητά του, βάζοντας αυτογκόλ. Η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα θα κριθεί από τη δυνατότητά της να υπερβεί το αντιφατικό κλίμα που έχει διαμορφωθεί στις γραμμές της και από την ικανότητά της να αποκτήσει έναν συνεκτικό πολιτικό ιστό. Η πολιτική και διαχειριστική της επάρκεια θα παραμένει ζητούμενο όσο δεν μπορεί εξοστρακίσει τον κακό εαυτό της.