Athens Voice
8 Φεβρουαρίου 2017
Η Κεντροαριστερά που μεσουράνησε στην εγχώρια σκηνή επί είκοσι και πλέον χρόνια, σήμερα αντιμετωπίζει πρωτοφανή υπαρξιακή κρίση. Η αποδόμησή της – πολιτική, ιδεολογική, προγραμματική, στελεχιακή- αποδεικνύεται πασιφανής. Η απουσία ισχυρής ηγετικής προσωπικότητας δεν της επιτρέπει να προχωρήσει σε μια αυτονόητη και επιβεβλημένη ανασύνθεση των κατακερματισμένων δυνάμεών της. Το παράδοξο είναι ότι στον χώρο της υπάρχουν προσωπικότητες με ισχυρή πολιτική και διανοητική υποδομή, τεχνοκρατική γνώση και αξιοσημείωτη εμπειρία.
Μολονότι η παράταξη της Κεντροδεξιάς αποτελεί τον φυσικό και ηθικό αυτουργό της χρεοκοπίας της χώρας, εντούτοις αυτή εισέπραξε το μικρότερο κόστος. Μάλιστα, με τον νέο αρχηγό της Κυριάκο Μητσοτάκη βρίσκεται σε τροχιά επανόδου στην εξουσία. Το ΠΑΣΟΚ που ενσάρκωνε τη σύγχρονη και κυβερνώσα Κεντροαριστερά δεν μπόρεσε να αντισταθεί στο τσουνάμι της κρίσης. Είτε γιατί δεν είχε τα απαιτούμενα αντανακλαστικά. Είτε διότι την κρίσιμη περίοδο επέδειξε ηγετικό έλλειμμα.
Εξ ου και τώρα αδυνατεί να θεμελιώσει νέα στρατηγική. Έτσι εγκλωβίζεται σε κοντόφθαλμες πολιτικές, οι οποίες παραπέμπουν στις αρχέγονες ιδέες του, καθώς και στις προσωπικές ιδιοτέλειες της σημερινής του ηγεσίας. Πολιτευόμενο εκτός τόπου και χρόνου πελαγοδρομεί ακόμη και σε καίρια ζητήματα, όπως το πολιτικό πρόβλημα της διακυβέρνησης του τόπου.
Ο νέος διπολισμός που διαμορφώθηκε, στην πραγματικότητα δεν μπορεί να απαλλοτριώσει έναν υπαρκτό χώρο: τον κεντροαριστερό. Οι δυνάμεις του δεν περιορίζονται εντός των υπαρχόντων κομματικών σχηματισμών ούτε εξαντλούνται στις διάφορες πρωτοβουλίες και κινήσεις που αναπτύσσονται. Το κενό εκπροσώπησης είναι υπαρκτό. Και το κυριότερο αναζητά νέες πολιτικές που θα ανταποκρίνονται στις νέες ανάγκες και απαιτήσεις.
Αν οι όποιες ενέργειες δεν αποσκοπούν στην κάλυψη αυτής της ζωτικής ανάγκης οι διάσπαρτες προοδευτικές δυνάμεις δεν θα αποκτήσουν την πολιτική έκφραση που αναζητούν. Οι προοδευτικοί πολίτες με τις επιφυλάξεις, τους προβληματισμούς και τις ενστάσεις τους, υποδεικνύουν στις κομματικές ηγεσίες τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουν: Να αλλάξουν κατ’ αρχάς οι ίδιες, συγχρονίζοντας τα βήματά τους. Να απορρίψουν τους φορμαλισμούς και τις μονομέρειες του παρελθόντος. Αλλά και να ρίξουν γέφυρες στους δύσπιστους, οι οποίοι αισθάνονται να ασφυκτιούν στο υπάρχον κομματικό σύστημα.
Τα πολιτικά ρεύματα δεν δημιουργούνται από κομματικές παρασυναγωγές ούτε είναι ουρανοκατέβατα. Προκύπτουν στον βαθμό που εκφράζουν υπαρκτές ανάγκες, αντανακλώντας υπόγειες και θεατές διεργασίες. Το εύρος και η εμβέλειά τους καθορίζονται από τις ιδέες που πρεσβεύουν, αλλά και από την παρουσία μιας φυσικής ηγεσίας που θα τους δώσει υπόσταση.