Capital.gr
5 Δεκεμβρίου 2019
Το κεφάλαιο –οικονομικό ή πολιτικό- δεν είναι στατικό. Η αύξηση ή η μείωσή του εξαρτάται από το ζήτηση. Άλλοτε βλέπουμε επιχειρηματικές μονάδες να διευρύνουν την αξία τους και άλλοτε να μένουν στάσιμες ή ακόμη και να απομειώνονται. Το ίδιο συμβαίνει με την πολιτική και τους πρωταγωνιστές της. Η ανθεκτικότητα ή η αποδυνάμωση είναι συνυφασμένες με τις ανάγκες της αγοράς. Η ανταπόκριση σε αυτές καθίσταται καίριο ζήτημα για τη βιωσιμότητα τους.
Τα παραδείγματα στην εγχώρια πολιτική είναι πάμπολλα. Πρωθυπουργοί που βρίσκονταν σε αρμονία με τις προτεραιότητες της εποχής τους άντεξαν στον χρόνο και προσέφεραν έργο. Οι περιπτώσεις του Κωνσταντίνου Καραμανλή, του Ανδρέα Παπανδρέου και του Κώστα Σημίτη είναι χαρακτηριστικές. Η αποτίμηση της προσφοράς τους εδράζεται τόσο στο πολιτικό κεφάλαιο που διέθεταν, όσο και στον τρόπο που το διαχειρίστηκαν.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης διέψευσε όσους τον υποτίμησαν. Η ανάδειξή του στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας αναμφίβολα αποτέλεσε έκπληξη. Οι κομματικοί συσχετισμοί κάθε άλλο παρά τον ευνοούσαν. Οι αντιλήψεις του βρίσκονταν σε δυσαρμονία με τις επικρατούσες στον συντηρητικό χώρο. Το πλεονέκτημα που τον κατέστησε κυρίαρχο ήταν ότι εξέφρασε δυνάμεις που επιζητούσαν την απεξάρτηση από τις πρακτικές του λαϊκισμού, των πελατειακών σχέσεων και της κομματοκρατίας.
Ο πολιτικός λόγος του εξέπεμπε καθαρά μηνύματα. Δεν δημιούργησε υπέρμετρες προσδοκίες. Ούτε υποσχέθηκε τη Γη της Επαγγελίας. Αντιθέτως, υπήρξε πραγματιστής, θέτοντας ρεαλιστικούς στόχους. Η δέσμευσή του για αριστεία, αξιοκρατία, αξιολόγηση αντιμετωπίστηκε θετικά από την πλειονότητα των πολιτών. Μάλιστα, λειτούργησε ως μέτρο σύγκρισης με τους αντιπάλους του, εντός και εκτός κομματικών συνόρων.
Η πεντάμηνη θητεία του δείχνει να έχει ευρύτερη αποδοχή. Το πολιτικό κεφάλαιο που απέκτησε παραμένει ισχυρό. Η συντήρηση και η διεύρυνσή του θα κριθεί βέβαια σε βάθος χρόνου. Η αντοχή του συναρτάται με τις κυβερνητικές επιδόσεις. Και πρωτίστως από τη συνέπεια που θα επιδείξει ο πρωθυπουργός, καθώς και οι υπουργοί του ως προς τους διακηρυγμένους στόχους.
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τον Κυριάκο Μητσοτάκη δεν είναι μόνο η αναποτελεσματικότητα των ανθρώπων στους οποίους έχει επενδύσει. Αλλά και οι άστοχες και παλαιοκομματικές ενέργειές τους ή ακόμη και τα ολισθήματα – όπως ο ίδιος τα χαρακτήρισε, μιλώντας στο συνέδριο της ΝΔ. Το νοσηρά φαινόμενα που εκδηλώθηκαν στον κρίσιμο τομέα της υγείας με τον διορισμό των διοικητών νοσοκομείων παραπέμπουν σε πρακτικές του παρελθόντος. Στην πραγματικότητα, υπονομεύουν το μεταρρυθμιστικό σχέδιο του σημερινού πρωθυπουργού. Προκαλούν τους πολίτες που το πίστεψαν. Διαβρώνουν την κυριαρχία του.
Η αλαζονεία, η οίηση, η μετριοκρατία, η συναλλαγή, η διαφθορά, αποτελούν έμφυτες συμπεριφορές, που συνήθως ανθούν στους κομματικούς βιότοπους. ‘Άλλωστε, είναι στοιχεία της ανθρώπινης φύσης. Η «Μικροφυσική της Εξουσίας» αποδεικνύεται υπαρκτή απειλή για κάθε πρωθυπουργό. Την απειλή αυτή αντιμετωπίζει και ο τωρινός, αν δεν τιθασεύσει τους καρεκλοκένταυρους. Η μέθοδος διαχείρισης των πολιτικών ζητημάτων αντανακλά την ποιότητα και τη δυναμική μιας διακυβέρνησης. Το σημαντικότερο αποτυπώνει το ύφος και το ήθος της.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης απέκτησε αξία, προβάλλοντας την ανάγκη να επικρατήσει η αξιοκρατία και η αριστεία και να καταλυθεί η ευνοιοκρατία των ημετέρων. Το κοινωνικό σώμα που τον εμπιστεύθηκε αυτό ακριβώς επιζητά. Στο συγκεκριμένο πεδίο θα δοκιμαστεί και θα κριθεί η αξιοπιστία και η φερεγγυότητα της κυβέρνησής του. Και κυρίως η ανθεκτικότητα του πολιτικού κεφαλαίου του πρωθυπουργού.