Ιστοσελίδα moneypro.gr
20 Σεμπτεβρίου 2012
Αποκρυπτογραφώντας τα όσα υποστήριξε ο κος Τσίπρας κατά τη συνέντευξη που έδωσε στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, εύκολα κάποιος διαπιστώνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ συνιστά την πολιτική έκφραση μιας Αριστεράς που δεν μπορεί να απεγκλωβιστεί από το παρελθόν. Παρά τις προσπάθειες που κάνει την τελευταία περίοδο να λειάνει κάποιες πλευρές της πολιτικής του, αναμφισβήτητο γεγονός είναι ότι ο χώρος αυτός παραμένει δέσμιος ιδεοληπτικών αντιλήψεων και ψυχαναγκαστικών εμμονών.
Άλλωστε, αυτές είναι οι διαχρονικές παθογένειες της δογματικής και αναχρονιστικής Αριστεράς στον τόπο μας. Εγκλωβισμένος σε ξεπερασμένα πολιτικά και ιδεολογικά υποδείγματα, ο ΣΥΡΙΖΑ βλέπει τη σημερινή πραγματικότητα μέσα από τους παραμορφωτικούς φακούς του χθες. Ως εκ τούτου, η στρατηγική του είναι οπισθοβαρής αδυνατώντας να αντιληφθεί τις νέες ανάγκες και απαιτήσεις. Και το κυριότερο από όλα, αυτοπαγιδεύεται στην υπεράσπιση αδιέξοδων και επιζήμιων πολιτικών.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι ακόμη και σήμερα που η χώρα βιώνει μια ιδιότυπη χρεοκοπία, ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να επικαιροποιήσει τις ξεπερασμένες και δοκιμασμένες πολιτικές των περασμένων δεκαετιών, οι οποίες μας οδήγησαν στα σημερινά πρωτοφανή οικονομικά και κοινωνικά αδιέξοδα. Θέλοντας να θεμελιώσει τις πολιτικές του προτάσεις, καταφεύγει σε εξωπραγματικές αφαιρέσεις.
Τα καίρια προβλήματα των δημοσιονομικών ελλειμμάτων και του υπέρμετρου δημοσίου χρέους τα αντιμετωπίζει με μια ελαφρότητα, σαν να είναι ζητήματα δευτερεύουσας σημασίας ή να οφείλονται σε εξωγενής παράγοντες. Αποφεύγει εσκεμμένα να διατυπώσει συγκεκριμένες θέσεις για τον εξορθολογισμό των δημοσίων οικονομικών. Οι προτάσεις του για την ελληνική οικονομία είναι γενικές και αόριστες, υπενθυμίζοντας μας τη γνωστή ρήση «λεφτά υπάρχουν». Υπόσχεται παροχές και αναδιανομή των εισοδημάτων, χωρίς να μας εξηγεί με ποιούς οικονομικούς πόρους θα κάνει πράξη τις ανέξοδες υποσχέσεις του.
Πυροβολεί ασύστολα τις περικοπές των 11,5 δις που συνιστά συμβατική υποχρέωσή μας έναντι των εταίρων και των πιστωτών μας, ενώ την ίδια στιγμή δεν καταθέτει καμία εναλλακτική πρόταση. Αντιμετωπίζει τη δημοσιονομική εξυγίανση, που είναι ζωτική ανάγκη αλλά και προϋπόθεση για την ανάταξη της χώρας, ως επιβολή νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Προσαρμόζοντας την πραγματικότητα στις πολιτικές και ιδεολογικές του εμμονές, θεωρεί ότι η χώρα έχει πέσει θύμα των ληστρικών σχεδίων του χρηματοπιστωτικού καπιταλιστικού συστήματος.
Τα μνημόνια τα θεωρεί εργαλεία του διευθυντηρίου της Ευρωπαϊκής ελίτ και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, προκειμένου να απομυζήσουν τη χώρα και την οικονομία της. Η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ θεμελιώνεται πάνω σε μια και μοναδική παραδοχή: Τα μνημόνια έφεραν την κρίση. Βέβαια, το αν αυτή η παραδοχή αντιστρατεύεται την πραγματικότητα, φαίνεται να είναι αδιάφορο για το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Υιοθετώντας την παραπάνω θεώρηση προσπάθησε και προσπαθεί, επιτυχώς θα έλεγα, να οικοδομήσει την πολιτική του παρουσία σε μια σκληρή και καθαρά αντιμνημονιακή βάση.
Αξιοποιώντας τις επώδυνες πολιτικές που αυτά μας επιβάλουν, αλλά και ένα ισχυρό υπόστρωμα λαϊκισμού που διαπερνούσε όλο το κοινωνικό φάσμα, έχει διαχύσει την πολιτική του επιρροή σε κοινωνικές δυνάμεις που ήταν έξω από το παραδοσιακό ακροατήριο της κομουνιστικογενούς Αριστεράς. Στις δυνάμεις αυτές οφείλεται το πολιτικό και εκλογικό πλεονέκτημα που έχει αποκτήσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Γι’ αυτό και στην πραγματικότητα, ο χώρος που ηγείται ο κος Τσίπρας έχει υποστεί μια ουσιαστική πολιτική και ιδεολογική μετάλλαξη.
Ο προγενέστερος ΣΥΡΙΖΑ, αυτός των πολλών συνιστωσών με τις κινηματικές καταβολές και θεωρίες, ο ΣΥΡΙΖΑ του 4% που έδινε μάχη κοινοβουλευτικής επιβίωσης, δεν έχει καμία σχέση με το σημερινό ιδιότυπο πολιτικό σχήμα που περίπου επταπλασίασε τα εκλογικά του ποσοστά. Ως ένα καθαρό αντιμνημονιακό κόμμα, ο ΣΥΡΙΖΑ στη σημερινή συγκυρία λειτουργεί ως ομπρέλα όλων εκείνων των δυνάμεων που ηθελημένα ή όχι αντιτάσσονται στη δημοσιονομική εξυγίανση και στην ορθολογική οργάνωση της χώρας μας.
Στην πραγματικότητα, αποτελεί την αυθεντική πολιτική έκφραση όλων εκείνων που θέλουν να κρατήσουν την Ελλάδα στην επίπλαστη ευημερία του παρελθόντος, των ανεξέλεγκτων ελλειμμάτων και του δημοσίου χρέους. Οι δυνάμεις αυτές τροφοδότησαν και σήμερα συντηρούν τις δεξαμενές του ΣΥΡΙΖΑ.
Αναμφίβολα μέσα σε αυτές υπάρχουν και αρκετές που έχουν πληγεί σημαντικά από την οικονομική κρίση, που έχουν δει τα εισοδήματά τους να μειώνονται δραστικά, που βιώνουν τον εφιάλτη της ανεργίας. Βιώνοντας την ανασφάλεια, την αβεβαιότητα και τον φόβο, οι δυνάμεις αυτές πολιτικά δεν συμπεριφέρονται με κάποιον ορθολογισμό, γι’ αυτό και αντιδρούν ανορθόδοξα.
Όμως, το καίριο πολιτικό ζήτημα είναι ότι στην αγκαλιά του ΣΥΡΙΖΑ έχουν οδηγηθεί όλες σχεδόν οι συντεχνίες που δίνουν μάχες οπισθοφυλακής για να διατηρήσουν τα κεκτημένα τους. Είναι άλλωστε γνωστός ο ξαφνικός «έρωτας» της συνδικαλιστικής ελίτ, των προνομιούχων του δημόσιου και ευρύτερου δημόσιου τομέα με το κόμμα του κ. Τσίπρα.
Συμπερασματικά, ο ΣΥΡΙΖΑ αρνούμενος τις διαρθρωτικές αλλαγές, τις μεταρρυθμίσεις, τις αποκρατικοποιήσεις, την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, εμφανίζεται ως πολιτικός συνήγορος όλων εκείνων των δυνάμεων που δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα στη χώρα, στην οικονομία, στους θεσμούς.